"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα"

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 11 Ιουλίου 2015

Στα βήματα της Ιστορίας - Διπλάρειος Σχολή

Η Διπλάρειος Σχολή βρίσκεται στην Πλατεία Θεάτρου στην Αθήνα. Αναφερόμαστε φυσικά στο παλιό πρώτο κτίριο της σχολής που ιδρύθηκε το 1892, από τον Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών Κυπάρισσο Στέφανο, με σκοπό την προαγωγή και ανάπτυξη της δωρεάν τεχνικής διδασκαλίας.

Επισκεφθήκαμε τυχαία το κτίριο αυτό που στέγαζε την έκθεση Παράξενες Πόλεις: Αθήνα, με αποτέλεσμα να καταδυθούμε παράλληλα και σε μια χωροχρονική τομή που μας μετέφερε πίσω στα ελληνικά σχολεία του Εμφυλίου. 

Εκτός από την έκθεση μπορέσαμε να δούμε και μια σειρά από αίθουσες διδασκαλίας της εποχής αυτής μια από τις οποίες έκρυβε ένα μικρό εντυπωσιακό μυστικό για τους ιστορικούς που ασχολούνται με την περίοδο. 

Στα σχολεία του Εμφυλίου συνήθης πρακτική ήταν η απαγγελία κάθε πρωί μαζί με την πρωινή προσευχή των "εγκλημάτων του κομμουνισμού". Τα παιδιά υποχρεούνταν να γνωρίζουν έναν μακρύ κατάλογο, που επαναλάμβαναν κάθε ημέρα με μια σειρά από νοσηρά στατιστικά στοιχεία που η κρατική προπαγάνδα είχε δημιουργήσει. 

Ας δούμε ένα μικρό απόσπασμα μιας μαρτυρίας: 

"Στο σχολείο κάθε πρωί μας έβαζαν σε αυστηρή παράταξη. Ήμασταν βέβαια τότε σχολεία αρρένων και θηλέων. Κάναμε αυστηρά και με απόλυτη ησυχία την προσευχή μας και μετά ο διευθυντής μας καλούσε μια από εμάς να απαγγείλει τα "εγκλήματα του κομμουνισμού". Ανέβαινε τότε στα σκαλιά μια μαθήτρια κι άρχιζε: Αι κομμουνισταί σκότωσαν τόσες νεανίδες, εβίασαν τόσες κοπέλες, απέκοψαν τόσα κεφάλια κτλ. Εγώ φυσικά μπορείς να φανταστείς πως αισθανόμουν. Από τη μια φοβόμουν και ανατρίχιαζα με αυτές τις αναφορές, από την άλλη αγανακτούσα γιατί είχα κι εγώ πατέρα αγωνιστή του ΕΛΑΣ στην εξορία κι ήξερα πως δεν έκαναν τέτοια πράγματα." (Μαρία Καυμενάκη)

Στη Διπλάρειο Σχολή, ο επισκέπτης μπορεί να δει έναν τοίχο μιας αίθουσας διδασκαλίας, ο οποίος επιχειρεί με τη σειρά του, πάντα στο πνεύμα της εποχής, μια ανάλογη σύγκριση. Παρουσιάζει τον χάρτη της χώρας και με διαφορετικά χρώματα τις καταστροφές που προκλήθηκαν σε αυτή τόσο από τους Γερμανούς, όσο και από του αντάρτες. Χαρακτηριστικό δε είναι το γεγονός ότι στην υπόμνηση του χάρτη αναφέρονται ως "ανταρτόπληκτοι" οι πληθυσμοί  που ο Εθνικός Στρατός μετακίνησε βίαια από την επαρχεία στα μεγάλα αστικά κέντρα, από το 1948 και μετά, προκειμένου να εφαρμόσει την αμερικανική τακτική της "καμμένης γης". 

Οι μαθητές της σχολής έρχονταν φανταζόμαστε τακτικά με την υποτιθέμενη φρίκη του κομμουνισμού καθώς και με μια απαράδεκτη ιστορική συσχέτιση κατακτητή και απελευθερωτή, σε μια Ελλάδα που οι Άγγλοι κι οι Αμερικάνοι κύλισαν στον Εμφύλιο.



Φωτογραφίες










Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου